پس از آنکه  نشر کتب اولین و دومین و سومین ام ,منجمله *خود آموز زبان لری بختیاری * و* نام نامه فرهنگ نام های لری بختیاری * که از آرزوهایم در عنفوان جوانی بود را عینیت بخشیدم   یک رویا همیشه داشتم و ان اینکه نشریه ای سنگین و رنگین ,وزین و مدرن از هر لحاظ (فرم و محتوا ) برای نخستین بآر برای مردم لر بویژه شاخه بختیاری تهیه کنم که برای بار نخست در طول تاریخ ایران ,مباحث ملیت و قومیت های ایرانی را در کنار مسائل قومی همزبانان لر , از نگاه مدرن جامعه شناختی ,مردمشناختی ,زبانشناختی ..تحلیل و بررسی کند و نه در دایره تنگ نظران ناسیونالیسم قومی محلی فارس که تحت نام ناسیونالیسم ایرانی هرانچه غیر فارسی بود را غیر مدنی و تحت عنون مسائل *ایلات و عشایر * بررسی و معرفی میکرد و نه در دایره تنگ دیگر ناسیونالسم های محلی (ترکی .عربی کردی ..) که در نشریات واقعا محلی خویش ,نه در سطح کلان و ملی و دیالوگ گونه , که در واگویه هایی فقط به زبان قومی خود ,به محلگرایی و عصبیت گرایی دامن می زدند , که نه مخاطب غیر داشتند و نه می جستند و نه غیر خودی می پذیرفتند …

ولات نه تنها برای لرهای ایران طلیعه ای بود که برای نخستین بار با طرح آکادمیک مباحثی کلان در حوزه اقلیت های قومی , زبان مادری , ادبیات ,آوانگاری وضرورت خط ,تمرکززدایی ,بحران هویتی ,,ستم قومی ,خواسته های قومی به دور از هیاهو های سیاسی , پنجره ای جدید بر منظر آنچه امروز “هویت طلبی لری می” خواننش ,گشود .