منظومه عاشقانه “نوروز”دختر بختیاری و “جمشید ” پسر وزیر سرزمین ختا!
یکی از منظومه های عاشقانه سده سیزده قمری منظومه ای با نام نوروز و جمشید اثر میرزا محمدباقر بن علی متخلص به رشقه اصفهانی می باشد. شاعر در روزگار قاجاریه می زیسته است و متوفی سال ۱۲۶۶ قمری است.
این منظومه سرگذشت عاشقانه دو دلداده ,دختر بختیاری با نام نوروز و جمشید پسر سرزمین ختا است و در پایان منظومه سراینده به ذکر وزیر نایین و نهایتا طلب دوام و بقای حکومت فتحعلی شاه قاجار می پردازد .
شیوه تنظیم این منظومه بدین گونه است که سراینده با افسانه گفتن نوروز برای جمشید در خواب از او درخواست می کند که زندگینامه شاعران عصر قاجار را برای او تعریف کند و از هریک چند بیت بیاورد.در نتیجه این منظومه تبدیل به تذکره الشعرای منظومی شده است که در برگیرنده نام ۱۳۷ شاعر عهد قاجار است که نام بعضی از آنها در هیچ تذکره ای نیامده است
نورعلی مرادی بئوار الیما